Zwyrodnienie stawu biodrowego

Przyczyn zwyrodnienia stawu biodrowego może być kilka: może ono wynikać z uwarunkowań genetycznych, podeszłego wieku lub kontuzji. Jego powodem może być także otyłość i siedzący tryb życia, stan zapalny stawu biodrowego, dysplazja stawów biodrowych (czyli niewłaściwe wykształcenie panewki; górna część kości udowej nie wpasowuje się właściwie w panewkę, czyli miseczkowate zagłębienie kości miednicznej).

Wskutek tych zmian zużywa się chrząstka stawu, a tym samym kości, które niszczą się w wyniku tarcia o siebie. Stopniowo ograniczane są w ten sposób możliwości ruchowe osoby chorej, pojawia się silny ból, problemem staje się wykonywanie nagłych ruchów, wstawanie z fotela, chodzenie, noszenie ciężkich toreb i siatek. Czasami może dojść do całkowitego unieruchomienia osoby chorej.

Objawy

Jak rozpoznać ten rodzaj zwyrodnienia? Co powinno wzbudzić nasz niepokój?

• ból podczas wykonywania zwykłych, codziennych czynności, szczególnie po długim okresie bezruchu;

• ból pojawiający się od pachwiny do kolana, w przednio-bocznej i tylnej części uda;

• stawy wydające charakterystyczny dźwięk (tak zwane strzykanie w kościach);

• przykurcze.

Diagnoza

Podstawowym badaniem jest rentgen stawów biodrowych. Czasami wykonywany jest także rezonans magnetyczny i tomografia komputerowa. Lekarz ocenia również upośledzenie chodu oraz porównuje długość nóg.

Leczenie

Zależy od stopnia zaawansowania. Bardzo dobrym lekarstwem na postępujące zmiany zwyrodnieniowe jest ruch. Jeśli brakuje aktywności fizycznej, słabnie krążenie, a tym samym krew wolniej przenosi substancje odżywcze i rzadziej usuwa substancje szkodliwe z organizmu.

Lekarz może zapisać leki niesterydowe przeciwzapalne, a także zalecić specjalistyczną gimnastykę.

Jeśli choroba jest bardziej zaawansowana, a ból staje się nie do zniesienia, konieczne jest leczenie operacyjne i wymiana zniszczonej części stawu na protezę.