O złamanie nogi (kończyny dolnej) nie jest trudno. Może to się zdarzyć nawet na prostej drodze, ale może też być skutkiem poważnego wypadku komunikacyjnego. Okoliczności, w których dochodzi do złamań, jest wiele. Wiele jest również rodzajów złamań. Tylko skutek jest zawsze taki sam: przerwanie kości na całym przekroju. Bo jeśli przerwanie nie jest całkowite, to mamy do czynienia z pęknięciem.
Klasyfikacja złamań
Wyróżniamy złamania otwarte i zamknięte, z przemieszczeniem lub bez przemieszczenia, a także z odpryskami kawałków kości.
W złamaniu zamkniętym skóra jest nienaruszona i uszkodzona kość nie ma kontaktu z otoczeniem.
W złamaniu otwartym uszkodzona kość ma kontakt ze środowiskiem zewnętrznym, bo nastąpiło zerwanie ciągłości skóry.
Złamania otwarte zawsze wymagają operacji chirurgicznej. Bez interwencji chirurga nie obędziemy się też w razie złamania z przemieszczeniem. Wymaga ono nastawienia kości i jest bardziej bolesne oraz trudniejsze w leczeniu od złamania bez przemieszczeń.
Podział złamań ze względu na umiejscowienie urazu
Kończyna dolna składa się z wielu kości, więc „złamanie nogi” to określenie dosyć ogólne. W szczegółowym opisie uwzględnia się konkretną kość, która doznała urazu. Mówimy zatem o:
- złamaniu kości udowej,
- złamaniu kości rzepki,
- złamaniu kości podudzia (piszczelowej i strzałkowej),
- złamaniu i stopy (stępu, śródstopia lub palców).
Inny podział informuje o tym, jaka część kości została uszkodzona:
- złamanie trzonu kości,
- złamanie nasady kości,
- złamanie szyjki, występów kostnych oraz powierzchni stawowych.
Objawy
Objawy złamania to:
- ból i obrzęk w okolicy złamania
- krwawienie lub zasinienie
- upośledzenie ruchów – osłabienie i niemożność poruszania kończyną
- często deformacja okolicy złamania
Jak rozpoznać złamanie
W diagnostyce złamania nogi obok objawów klinicznych i badania lekarskiego, nieodzowne jest zdjęcie RTG. Pozwala ono ustalić, czy istotnie doszło do złamania, a nie zwinięcia bądź skręcenia. Zdjęcie rentgenowskie ilustruje wielkość złamania, jego umiejscowienie i ewentualne przemieszczenia lub odłamania kawałków kości.
Pierwsza pomoc
Polega na unieruchomieniu kończyny, aby próby poruszania nogą nie pogorszyły jej stanu. Noga winna się znaleźć powyżej poziomu serca – wtedy obrzęk nie będzie się szybko powiększać. Zmniejszeniu obrzęku sprzyjają też zimne okłady.