Stopa i staw skokowy bardzo często są narażone na kontuzje, w tym złamania. Najczęściej dotyczy to sportowców, ale nie tylko. Leczenie zależy od stopnia urazu. W przypadku złamań nieprzemieszczonych zwykle wystarczy unieruchomienie w gipsie na 6–10 tygodni. Ważna jest też rehabilitacja.
Staw skokowy człowieka dzieli się na:
- staw skokowy górny (utworzony przez powierzchnię stawową kości piszczelowej i kości strzałkowej oraz przez bloczek kości skokowej);
- staw skokowy dolny (znajdujący się między kością skokową a kością piętową).
Oba stawy zwykle współpracują ze sobą podczas chodu i wykonywania ruchów. W stawie górnym odbywa się głównie zginanie podeszwowe i grzbietowe stopy, a w stawie dolnym – ruchy na zewnątrz i do wewnątrz.
Skąd problem?
Dolegliwości związane ze stawem skokowym są wynikiem budowy ciała człowieka oraz trybu życia, który w różnym stopniu obciąża kończyny. Kontuzja kostki stała się jednym z najczęstszych urazów stawów, którego niekiedy nie jesteśmy w stanie uniknąć.
Przyczyny
Staw skokowy jest narażony na uszkodzenia urazowe podczas uprawiania sportu. Ale nie tylko. U osób młodych złamania występują zazwyczaj w wyniku wypadków komunikacyjnych, upadków z wysokości czy urazów bezpośrednich. U osób starszych zdarza się to czasami wskutek błahego potknięcia.
Objawy
Objawy złamania kostki to:
- ból i obrzęk w okolicy złamania,
- zniekształcenie tej okolicy kończyny,
- bladość tej okolicy kończyny,
- krwawienie lub zasinienie w okolicy złamania,
- niemożność wykonania ruchu kończyną.
Leczenie i rehabilitacja
Leczenie złamania kostki bywa żmudne, a często wymaga opieki rehabilitanta.
Lekarz może przepisać leki przeciwbólowe. Zwykle w czasie gojenia złamania wykonywane są zdjęcia rentgenowskie (czasami również tomografia komputerowa), które dostarczają informacji o tym, czy kość zrasta się prawidłowo i czy nie doszło do jej przesunięcia.
W przypadku złamań nieprzemieszczonych zwykle wystarczy unieruchomienie w gipsie na 6–10 tygodni.
Leczenie złamania kostek z przemieszczeniem jest najczęściej operacyjne. Trzeba odtworzyć anatomiczną powierzchnię stawu i wykonać wewnętrzną stabilizację złamania (zazwyczaj przy użyciu materiałów zespalających – śrub, płytek, drutów, gwoździ śródszpikowych). Zakres zabiegu zależy od rodzaju złamania.
Aby powrócić do pełnej sprawności (zwłaszcza po złamaniach otwartych i z przemieszczeniem), trzeba się poddać rehabilitacji.