O zespole suchego oka mówimy wówczas, gdy w narządzie wzroku dochodzi do utraty lub ograniczenia zdolności wytwarzania odpowiedniej ilości łez. Towarzyszy temu pieczenie pod powiekami, zaczerwienienie i uczucie suchości.
Nie warto lekceważyć tych objawów, gdyż z czasem mogą się nasilać. Może też dojść do różnych powikłań.
Przyczyny
Najczęstsze przyczyny zespołu suchego oka to:
- zbyt długie przebywanie przed monitorem komputera oraz ekranem telewizora,
- spędzanie wielu godzin w pomieszczeniach klimatyzowanych lub z centralnym ogrzewaniem,
- działanie promieni słonecznych i wiatru,
- niektóre choroby (cukrzyca, reumatyzm, choroby tarczycy) lub zmiany hormonalne (menopauza),
- długotrwałe przyjmowanie niektórych leków (np. przeciw nadciśnieniu czy alergii),
- podrażnienie wywołane przez konserwanty zawarte w różnych lekach okulistycznych,
- pogorszenie jakości łez (zazwyczaj brakuje w nich jakiegoś składnika, najczęściej czynnika oleistego),
- używanie soczewek kontaktowych.
Skutki
Wspomniane przyczyny powodują zaburzenia wydzielania łez. Pozbawione naturalnej ochrony oczy pieką, są podrażnione i zmęczone. Do tego często dochodzi łzawienie i zaczerwienienie.
Diagnostyka
Lekarz okulista podczas badania ocenia stan narządu wzroku i ustala powód pojawienia się zespołu suchego oka. Chodzi o to, by sprawdzić, czy nie jest to spowodowane jakimś ukrytym schorzeniem podstawowym, które należałoby leczyć.
Leczenie
Jest wiele metod terapii zespołu suchego oka, miedzy innymi:
- używanie na świeżym powietrzu okularów z osłoną boczną, która minimalizuje wysuszający wpływ wiatru,
- stosowanie tzw. sztucznych łez, czyli preparatów, których zadaniem jest uzupełnienie niedoboru naturalnych łez,
- używanie kropli do oczu pobudzających wytwarzanie naturalnych łez,
- leczenie operacyjne, polegające na umieszczeniu w ujściach przewodów łzowych specjalnych zatyczek, blokujących drogę odpływu łez. Czasami kanaliki łzowe całkowicie się usuwa.