Naukowcy z University of Alabama w Birmingham odkryli, że najbardziej narażone na tak zwaną żarłoczność napadową (z ang. binge eating disorder – BED) są osoby, które komponują posiłki z dość niezwykłych składników. Łączą ze sobą elementy, których nikt zazwyczaj razem nie je: tłuczone ziemniaki z czekoladowymi ciasteczkami, frytki z cytryną, smażoną słoniną i włoskim dressingiem.

 

To odkrycie, zdaniem jego autorów, może pomóc zrozumieć samo zaburzenie oraz pomóc milionom osób, które na nie cierpią.

Żarłoczność napadowa to zaburzenie odżywiania trochę przypominające bulimię. Osoby cierpiące na BED także chwilowo tracą kontrolę nad jedzeniem – zjadają go dużo w bardzo krótkim czasie, ukrywają ten fakt i wstydzą się go. Jednak po napadzie obżarstwa nie starają się zwrócić jedzenia.

Reklama

 

– Sekrety mogą nas zabić – komentuje profesor Mary Boggiano z Wydziału Psychologii Uniwersytetu Alabamy. – Im bardziej skryty jest pacjent zdradzający objawy uzależnienia lub zaburzenia, tym gorzej dla niego, ponieważ będzie kontynuował skryte zachowania nieprzystosowawcze.

Badania przeprowadzono wśród 507 studentów i studentek (między innymi z University of Texas w El Paso) oraz 45 pacjentów ambulatoryjnych, którzy leczyli się z zaburzeń odżywiania. Okazało się, że jedna osoba na cztery tworzyła dość niezwykłe mieszaniny produktów. Nie miało to związku z jej płcią czy pochodzeniem. Jednak autorzy badania przyznają, że w rzeczywistości procent osób, które cierpią na żarłoczność napadową i podczas napadu zjadają dość niecodziennie połączone składniki, jest znacznie wyższy.

Spośród tych osób, które łączyły różne produkty, około 41 procent robiło to z powodu zaburzenia, a tylko 9 procent z powodu głodu. Osoby cierpiące na BED przyznawały też, że przygotowywaniu jedzenia towarzyszyło uczucie niepokoju i ekscytacji. Jednak po zakończonym napadzie żarłoczności odczuwały wstyd. Autorzy badań zwracają uwagę, że to uczucia podobne do tych, jakie towarzyszą osobom uzależnionym od narkotyków.

Wyniki badań opublikowano w „International Journal of Eating Disorders”.

 

Źródło: medicalxpress.com