Skręcenie barku to uraz, do którego dochodzi wskutek przekroczenia fizjologicznego zakresu ruchu w stawie ramiennym. Obok zwichnięć i podwichnięć jest dosyć częstą kontuzją tego stawu. Może też być jedną przyczyn tak zwanego zespołu bolesnego barku.
Warto zwrócić uwagę na różnice między zwichnięciem, podwichnięciem (czyli zwichnięciem częściowym) a skręceniem. Potocznie te pojęcia traktuje się zamiennie, co jest błędem. Zwichnięcie polega na takim uszkodzeniu stawu, w którym tworzące go kości przestają się ze sobą stykać. Podwichnięcie ma charakter lżejszy – powierzchnie stawowe stykają się ze sobą, ale ich wzajemna pozycja jest nieprawidłowa. Są to zawsze bardzo bolesne kontuzje. Skręcenie również oznacza ból. Wiąże się ono natomiast z uszkodzeniem części miękkich (takich jak torebka stawowa i więzadła), czemu towarzyszą: obrzęk i krwawe wylewy oraz ból i – oczywiście – trudności w poruszaniu.
Skręcony bark należy unieruchomić. Można także nałożyć zimny okład. Chroni to przed większym uszkodzeniem stawu i łagodzi ból. Zmniejszą go też doustne środki przeciwbólowe, które warto podać.
Takie doraźne działania, jeśli nawet przynoszą ulgę, nie zwalniają z obowiązku szukania pomocy i porady lekarza. Po prześwietleniu stawu uzna on, czy kontuzja nie wymaga interwencji chirurga, koniecznej na przykład przy zerwaniu więzadeł.
Jeśli ból trwa długo, a chory ze zrozumiałych względów ogranicza ruch i oszczędza kontuzjowane miejsce, to istnieje realne niebezpieczeństwo trwałego ograniczenia ruchomości barku wskutek zrostów i przykurczów. Aby do tego nie dopuścić, zaleca się fizykoterapię.