Za przenoszenie tlenu w organizmie odpowiedzialna jest hemoglobina, czyli czerwony barwnik krwi. Sinica (z łac. cyanosis) pojawia się wtedy, gdy ilość odtlenowanej hemoglobiny (słabiej nasyconej tlenem) wynosi 5 g na 100 ml krwi (50 g/l) lub więcej. Hemoglobina odtlenowana ma barwę niebieską i taki odcień przybierają te części ciała, w których występuje niedobór tlenu.
Choroba jest trudna do zdiagnozowania u osób z ciemną karnacją. Poza tym podobny objaw – sina skóra – może wystąpić w przypadku niektórych zatruć.
Wyróżnia się sinicę obwodową i centralną.
Sinica centralna
Sinica centralna to wynik odtlenowania krwi w tkankach obwodowych. Jej przyczyny mogą być następujące:
- niewydolność oddechowa (na przykład przy zapaleniu płuc)
- wady wrodzone serca
- krwawienie wewnątrzczaszkowe
- niedotlenienie mózgu
- zawał mięśnia sercowego
- przebywanie na dużych wysokościach
- hipotermia
Sinica obwodowa
Sinica obwodowa dotyczy części ciała położonych obwodowo. Jej objawy (niebieskawe zabarwienie) pojawiają się na palcach, czasami także na twarzy. Może być wywołana przez:
- wady wrodzone
- wady zastawek serca
- niewydolność krążenia
- zator tętniczy
- wychłodzenie organizmu
- objaw Raynauda
- chorobę Buergera
Zmiany barwy skóry u chorych na sinicę mogą się pojawić na płatkach usznych oraz na wargach.
Leczenie
Jedną z form leczenia sinicy jestterapia tlenowa. Pomagają także leki rozszerzające oskrzela lub lekko wykrztuśne. Konieczna może być jednak zmiana stylu życia: spędzanie więcej czasu na świeżym powietrzu, rzucenie palenia i ograniczenie aktywności fizycznej.