Sarkopenia to nie choroba, ale zespół objawów wynikających ze zmniejszania się masy mięśni szkieletowych. W rezultacie pacjent ma coraz gorszą sprawność, pojawiają się problemy z poruszaniem się oraz z wykonywaniem codziennych czynności, takich jak na przykład wstawanie z łóżka. W związku z tym zwiększa się ryzyko upadku, a tym samym – złamania kości i innych urazów oraz wystąpienia niepełnosprawności.
Najczęstszą przyczyną sarkopenii jest starzenie się organizmu (jest to tak zwana sarkopenia pierwotna). Dotyka najczęściej osób po 60. roku życia.
Sarkopenia może być jednak spowodowana również innymi czynnikami, takimi jak:
- bardzo niska aktywność fizyczna lub jej brak, na przykład w przypadku osób leżących (włókna mięśniowe mogą zanikać, gdy nie są używane)
- choroby przewodu pokarmowego, które nie pozwalają, aby organizm wchłaniał wszystkie potrzebne substancje z pożywienia
- choroby przewlekłe, na przykład reumatoidalne zapalenie stawów
- uwarunkowania genetyczne
- płeć (z badań wynika, że bardziej narażone są kobiety)
- rasa (częściej dotyczy osób rasy kaukaskiej i azjatyckiej czy Latynosów)
- zwyrodnienie układu nerwowego
- zaburzenia endokrynne
- anoreksja
Podział
Ze względu na etap rozwoju tego schorzenia, wyróżnia się trzy rodzaje sarkopenii:
- presarkopenia – izolowane zmniejszenie masy mięśni szkieletowych
- sarkopenia właściwa – utrata masy mięśniowej w połączeniu z osłabieniem mięśni lub spadkiem sprawności fizycznej
- ciężka postać sarkopenii – spadek masy i siły mięśniowej, obniżenie sprawności ruchowej
Objawy
- osłabienie mięśniowe
- szybkie męczenie się
- zaburzenia równowagi
- brak koordynacji ruchowej
- rozwój osteoporozy
Nie istnieje jedna określona metoda leczenia tych zaburzeń. Zazwyczaj lekarze zalecają zmianę stylu życia, zwiększenie aktywności fizycznej, nawet w ograniczonym zakresie (fizykoterapia), specjalną dietę, suplementację oraz farmakoterapię.