Ropowica to rozległy stan zapalny głębiej położonych warstw skóry, zazwyczaj luźnej tkanki łącznej. Wywołują ją paciorkowce lub gronkowce. Bytują na skórze, ale z chwilą przerwania jej ciągłości, na przykład wskutek skaleczenia, przedostają się głębiej, powodują zapalenie, które może się rozszerzać, systematycznie pogarszając stan chorego.
Ropowica zdarzyć się może właściwie każdemu, ale na przykład diabetycy lub chorzy na białaczkę są na nią bardziej od innych narażeni. U tych chorych dosyć łatwo bowiem dochodzi do przeniesienia stanu zapalnego z innego ogniska organizmu.
Objawy ropowicy
Ropowica obejmuje najczęściej kończyny górne oraz dolne, ale może również dotyczyć piersi, worka mosznowego lub pęcherza moczowego, a nawet okolic gardła bądź jamy brzusznej. Objawy, które powinny zaniepokoić i skłonić do kontaktu z lekarzem, to:
- gorączka i złe samopoczucie
- zaczerwienienie i ocieplenie skóry w miejscu infekcji
- ból
- stwardniały lub ciastowaty obrzęk
- zaburzenia w funkcjonowaniu zaatakowanej ropowicą części ciała
- powiększenie węzłów chłonnych
Leczenie
Choroba wymaga leczenia, gdyż jego zaniechanie stwarza nawet zagrożenie dla życia. Zapalenie rozszerza się bowiem na kolejne tkanki, prowadząc z czasem do zapalenia nerek, płuc lub serca, a także do zakażenia krwi.
W początkowym stadium rozwoju ropowicy stosuje się okłady chłodzące z 30-procentowego alkoholu izopropylowego i unieruchamia się chorą część ciała, na przykład kończynę.
Gdy stan zapalny jest już bardziej zaawansowany, stosuje się zastrzyki z antybiotykami oraz maści przeciwzapalne i zmniejszające obrzęk. Niekiedy konieczna bywa interwencja chirurga, który nacina skórę (w znieczuleniu), oczyszcza tkanki z ropy i usuwa martwe warstwy skóry. Jeżeli pomoc medyczna wkracza dosyć późno, to taki zabieg trzeba przeprowadzać kilkakrotnie. Pozbycie się ropy ułatwia zahamowanie rozwoju choroby. Analiza wydzieliny pozwala z kolei ustalić, jakie drobnoustroje ją wywołały i jakie środki należy podać, by je zwalczyć.