Rak nerki – zdarza się rzadko, ale jest groźny

Podstawowy problem z tym bardzo groźnym nowotworem polega na tym, że długo się rozwija, nie dając żadnych objawów. Niepokojące symptomy pojawiają się wtedy, gdy choroba jest już zaawansowana. W tej sytuacji bardzo często do jej rozpoznania dochodzi przypadkowo, w trakcie innych badań. Aż 30–45 proc. rozpoznań raka nerki to właśnie diagnozy dokonane „przy okazji”, gdy nowotwór nie daje jeszcze żadnych objawów. Tacy pacjenci mogą mówić o szczęściu – wczesne wykrycie zwiększa bowiem szanse w walce z chorobą.

Niestety, aż u mniej więcej 30 proc. pacjentów w chwili rozpoznania choroby stwierdza się już przerzuty. Najczęściej przerzuty jasnokomórkowego raka nerki (który stanowi 65–75 proc. przypadków raka nerkowokomórkowego) są zlokalizowane w płucach, węzłach chłonnych, kościach, wątrobie, nadnerczach, drugiej nerce i w mózgu.

Przyczyny

Do czynników sprzyjających rozwojowi choroby zalicza się:

• uwarunkowania genetyczne
• palenie papierosów
• otyłość
• nadciśnienie tętnicze
• torbielowatość nerek nabytą przez osoby z mocznicą, leczone dializami i terapię estrogenową
• długotrwałe narażenie na działanie wielopierścieniowych węglowodorów aromatycznych
• wiek powyżej 50 lat

Objawy

Objawy raka nerki to:

• ból w okolicy lędźwi
• wyczuwalny guz w jamie brzusznej
• krew w moczu
• brak apetytu
• chudnięcie
• stan podgorączkowy
• gorączka
• u mężczyzn: żylaki powrózka nasiennego

Objawy pojawiają się zazwyczaj w późnym etapie choroby.

Diagnostyka

• USG lub tomografia jamy brzusznej
• urografia (rentgen układu moczowego po podaniu kontrastu)
• badania analityczne krwi i moczu

Leczenie

Leczenie zazwyczaj polega na operacyjnym usunięciu guza (zazwyczaj z całą nerką i pobliskimi węzłami chłonnymi). Uzupełniająco stosuje się naświetlania i leczenie farmakologiczne. W leczeniu skojarzonym stosowana jest chemioterapia, immunoterapia oraz leczenie celowane.

Powikłania

• przerzuty do innych narządów
• krwotoki do dróg moczowych
• infekcje dróg moczowych