To podstępna choroba – rozwija się po cichu, a jej wstępne objawy można łatwo zbagatelizować. Dlatego rak jajnika we wczesnym stadium jest diagnozowany u zaledwie 20 procent kobiet.
Pierwszymi objawami mogą być niestrawność, brak apetytu, zaparcia lub częste wzdęcia oraz uczucie pełności pojawiające się nawet po małych posiłkach. W bardziej zaawansowanym stadium choroba daje o sobie znać poprzez:
- bóle w podbrzuszu
- wahania wagi
- krwawienie z pochwy
- wodobrzusze
- częste oddawanie moczu, co może być wynikiem ucisku guza na narządy sąsiednie
Rak jajnika najczęściej pojawia się u kobiet w wieku 50–60 lat. Chorobę można wykryć w badaniu ginekologicznym lub USG. Istnieje także możliwość postawienia diagnozy na podstawie wyników badań krwi (oznaczenie markerów nowotworowych CA-125 i CA 19–9). Jeśli lekarz podejrzewa nowotwór, wszelkie wątpliwości rozwiać może badanie histopatologiczne materiału pobranego podczas operacji.
Niestety, najczęściej nowotwór jest zdiagnozowany już w zaawansowanym stadium. Dlatego tak ważne jest regularne badanie się.
Istnieje kilka czynników, które mogą decydować o tym, czy rak jajnika zacznie się rozwijać. Duży wpływ mają uwarunkowania genetyczne – szczególnie narażone są kobiety, u których w rodzinie wystąpiły już przypadki tego nowotworu lub raka piersi. Ryzyko zachorowania jest niższe u kobiet, które stosują antykoncepcję hormonalną albo które kilka razy rodziły i karmiły piersią.
Leczenie
W zależności od stopnia zaawansowania choroby i wieku pacjentki, raka jajnika leczy się, stosując farmakoterapię, chemioterapię lub/i operacyjnie.