Po ostatnich doniesieniach z Japonii wzrosło zainteresowanie zagrożeniem spowodowanym przez katastrofę elektrowni Fukushima. Oto garść podstawowych informacji dotyczących promieniowania i jego wpływu na zdrowie człowieka.
NIEBEZPIECZEŃSTWO WYNIKAJĄCE Z PROMIENIOWANIA
Trzy czynniki – zdaniem ekspertów – określają, czy dawka promieniowania jaką przyjmuje ludzki organizm jest nieszkodliwa, szkodliwa, czy śmiertelna: intensywność promieniowania, czas oddziaływania i dostępność środków leczniczych.
W skład opadu radioaktywnego wchodzi cez 137, pierwiastek o długim okresie rozpadu i jod, który jest pierwiastkiem rozpadającym się dość szybko. Intensywność promieniowania oddziałującego na człowieka mierzona jest w milisiwertach (mSv), zaś pochłonięta dawka promieniowania wyrażana jest w miligrejach (mGy).
CZAS ODDZIAŁYWANIA
Niewielkie, kontrolowane dawki promieniowania, na jakie jesteśmy narażeni podczas badań lekarskich, są według lekarzy nieszkodliwe. Tomografia mózgu generuje dawkę promieniowania wynoszącą 25 mSv, a całego ciała – 150 mSv. Pojedyncza dawka 1000 mSv może jednak spowodować krótkotrwałą chorobę popromienną polegającą na mdłościach i wymiotach.
Około 50% osób wystawionych na pojedyncze działanie dawki 5000 mSv na całe ciało poniosłoby śmierć, a dawka wynosząca 6000 mSv byłaby śmiertelna bez natychmiastowego leczenia.
Pojedyncza dawka 10 000 mSv doprowadziłaby do śmierci człowieka „w ciągu kilku tygodni”, twierdzą przedstawiciele grupy World Nuclear Association (WNA).
Władze japońskie podały, że poziom promieniowania zmierzony we wtorek, 16 marca o 10:20 czasu lokalnego wynosił 30 mSv pomiędzy reaktorem nr 2 i 3, 400 mSv w pobliżu reaktora nr 3 i 100 mSv w okolicach reaktora nr 4.
W czasie poważnego wypadku atomowego, promieniowanie w pobliżu rdzenia reaktora może osiągnąć wartość od kilku do kilkunastu tysięcy milisiwertów.
CHOROBA POPROMIENNA
Największe zagrożenie dla zdrowia spowodowane przez promieniowanie stanowi choroba nowotworowa, a w szczególności białaczka, rak tarczycy i rak okrężnicy.
– Ryzyko jest proporcjonalne do otrzymanej dawki promieniowania – mówi Patrick Gourmelon, naukowiec z francuskiego instytutu bezpieczeństwa energii atomowej i ochrony przed promieniowaniem IRSN. – Nawet względnie małe dawki mogą zwiększyć ryzyko zachorowania na raka.
W przypadku szczególnie silnego napromieniowania, szpik kostny przestaje produkować białe i czerwone krwinki, co prowadzi do śmierci. Również inne komórki organizmu, zwłaszcza komórki przewodu pokarmowego są bezbronne w obliczu promieniowania. Jeżeli chodzi o długoterminowe efekty, to promieniowanie może uszkodzić DNA, co z kolei – w przypadku gonad - skutkuje potencjalnymi defektami genetycznymi potomstwa.
SPOSOBY LECZENIA
Pigułki zawierające jodek potasu przyjmowane przed wystawieniem na źródło napromieniowania radioaktywnym jodem mogą pomóc w zapobieganiu odkładania się w tarczycy radioaktywnego jodu z powietrza, co jest przyczyną raka zwłaszcza u dzieci i niemowląt. Pigułki powinno się przyjmować na godzinę przed spodziewanym opadem radioaktywnym.
W japońskich wytycznych czytamy, że jeżeli prawdopodobna dawka pochłoniętego promieniowania wynosi 100 miligrejów, należy miedzy poszkodowanych rozdysponować pigułki.
Narażeni na promieniowanie powinni przede wszystkim wyrzucić skażoną odzież a następnie dokładnie umyć ciało i włosy.
Niektóre leki pomagają zwiększyć produkcję białych krwinek w szpiku kostnym, dzięki czemu zostaje odbudowana osłabiona odporność ludzkiego organizmu.
Źródło: www.physorg.com