Poronieniem nazywamy przedwczesne zakończenie ciąży – przedwczesne, czyli przed zakończeniem 22. tygodnia (od 23. tygodnia mówimy nie o poronieniu, lecz o przedwczesnym porodzie).
Zdarza się, że poronienie – zwłaszcza na bardzo wczesnym etapie – może mieć przebieg prawie niezauważalny, do tego stopnia, że kobieta nie zdaje sobie nawet sprawy z tego, że była w ciąży.
W przypadku ciąż rozpoznanych, około 15 procent z nich kończy się poronieniem, z czego blisko 80 procent w czasie I trymestru. Po pierwszym poronieniu ryzyko wystąpienia następnego przy kolejnej ciąży zwiększa się o 24 procent. Ryzyko to wzrasta także w przypadku kobiet po 35. roku życia.
Objawy poronienia to krwawienie, skurcze i odpływ płynu owodniowego.
Rodzaje
Poronienie samoistne – zakończenie ciąży z przyczyn naturalnych w wyniku oddzielenia się elementów jaja płodowego w macicy. Samoistne poronienia to:
- poronienie zagrażające – słabe krwawienie i lekkie skurcze, istnieje szansa na donoszenie ciąży
- poronienie rozpoczynające się – obfite krwawienie i silne skurcze, nie ma szans na uratowanie ciąży
- poronienie zupełne – jajo płodowe w całości zostało wydalone z jamy macicy
- poronienie niezupełne – płód (czasami również fragmenty łożyska i kosmówki) zostaje wydalony z jamy macicy
- poronienie nawykowe – czyli częste (mówi się o nim, kiedy u kobiety wystąpiły minimum trzy poronienia pod rząd)
- poronienie zatrzymane – obumarły płód nie został wydalony w czasie 8 tygodni od stwierdzenia jego śmierci
Poronienia wywołane (sztuczne) – ciąża zostaje zatrzymania za pomocą leków lub podczas zabiegu wykonywanego z przyczyn leczniczych.
Częste przyczyny poronienia:
- wady rozwojowe jaja płodowego
- wady rozwojowe macicy
- niewydolność szyjkowo-cieśniowa
- mięśniaki macicy
- infekcje wirusowe i bakteryjne
- cukrzyca
- endometrioza
- czynniki toksyczne (palenie papierosów, spożywanie alkoholu, narkotyki)
- czynniki psychiczne (stres, wstrząsy psychiczne)