Poronieniem nazywamy przedwczesne zakończenie ciąży – przedwczesne, czyli przed zakończeniem 22. tygodnia (od 23. tygodnia mówimy nie o poronieniu, lecz o przedwczesnym porodzie).

 

Zdarza się, że poronienie – zwłaszcza na bardzo wczesnym etapie – może mieć przebieg prawie niezauważalny, do tego stopnia, że kobieta nie zdaje sobie nawet sprawy z tego, że była w ciąży.

W przypadku ciąż rozpoznanych, około 15 procent z nich kończy się poronieniem, z czego blisko 80 procent w czasie I trymestru. Po pierwszym poronieniu ryzyko wystąpienia następnego przy kolejnej ciąży zwiększa się o 24 procent. Ryzyko to wzrasta także w przypadku kobiet po 35. roku życia.

Objawy poronienia to krwawienie, skurcze i odpływ płynu owodniowego.

Reklama

 

Rodzaje

Poronienie samoistne – zakończenie ciąży z przyczyn naturalnych w wyniku oddzielenia się elementów jaja płodowego w macicy. Samoistne poronienia to:

  • poronienie zagrażające – słabe krwawienie i lekkie skurcze, istnieje szansa na donoszenie ciąży
  • poronienie rozpoczynające się – obfite krwawienie i silne skurcze, nie ma szans na uratowanie ciąży
  • poronienie zupełne – jajo płodowe w całości zostało wydalone z jamy macicy
  • poronienie niezupełne – płód (czasami również fragmenty łożyska i kosmówki) zostaje wydalony z jamy macicy
  • poronienie nawykowe – czyli częste (mówi się o nim, kiedy u kobiety wystąpiły minimum trzy poronienia pod rząd)
  • poronienie zatrzymane – obumarły płód nie został wydalony w czasie 8 tygodni od stwierdzenia jego śmierci

Poronienia wywołane (sztuczne) – ciąża zostaje zatrzymania za pomocą leków lub podczas zabiegu wykonywanego z przyczyn leczniczych.

 

Częste przyczyny poronienia:

  • wady rozwojowe jaja płodowego
  • wady rozwojowe macicy
  • niewydolność szyjkowo-cieśniowa
  • mięśniaki macicy
  • infekcje wirusowe i bakteryjne
  • cukrzyca
  • endometrioza
  • czynniki toksyczne (palenie papierosów, spożywanie alkoholu, narkotyki)
  • czynniki psychiczne (stres, wstrząsy psychiczne)