Chociaż fizycznie jeszcze nie potrafimy odbywać podróży w czasie, możemy odbywać je psychicznie – myśląc o przeszłości lub przyszłości. Naukowcy postanowili sprawdzić, czy istnieje związek pomiędzy psychicznymi podróżami w czasie a układem czuciowo-ruchowym. Okazuje się, że postrzeganie czasu i przestrzeni jest ściśle ze sobą powiązane.
Zespół psychologów z Uniwersytetu Aberdeen (Lynden Miles, Louise Nind i Neil Macrae) przyjrzał się temu zjawisku w warunkach laboratoryjnych. Dwudziestu uczestnikom eksperymentu założono czujniki ruchu i poproszono, by myśleli o przeszłych i przyszłych wydarzeniach. Okazało się, że te psychiczne podróże w czasie mają odzwierciedlenie w fizycznym ruchu ciała. Uczestnicy minimalnie pochylali się do przodu, gdy myśleli o przyszłości, a odchylali do tyłu, gdy roztrząsali wydarzenia z przeszłości.
W wynikach badań opublikowanych w internecie znalazło się stwierdzenie, że zdolność ludzkiego umysłu do postrzegania czasu jako teraźniejszości, przeszłości i przyszłości oraz do przywoływania tych wydarzeń, które były, i myślenie o tych, które nastąpią, jest osadzona w procesach łączących transformacje czasu i przestrzeni (np. przyszłość = do przodu, przeszłość = do tyłu) z mechanizmami postrzegania i działania. Odzwierciedlenie przez ludzkie ciało czasu i przestrzeni stanowi wyraźny znak niewidzialnej operacji zachodzącej w mózgu.
Źródło: http://www.psychologicalscience.org