Zaburzenia równowagi to najczęściej określenie zawrotów głowy, takich jak odczucie wirowania otoczenia czy niestabilności. Czasami towarzyszą temu nudności, wymioty, szum w uszach, oczopląs, zaburzenia słuchu i ból głowy.
Przyczyny zaburzeń równowagi mogą być bardzo liczne. Należą do nich między innymi:
- schorzenia laryngologiczne
- nowotwór mózgu
- neurastenia (nerwica neurasteniczna)
- zapalenie neuronu przedsionkowego
- zapalenie błędnika
- nagłe wypadnięcie funkcji ucha wewnętrznego
- choroba Meniere’a
- zaburzenie krążenia podstawno-kręgowego (niedotlenienie mózgu)
- zmiany naczyniowe, rozrostowe, demielinizacyjne, pourazowe i polekowe
- zatrucia, na przykład aspiryną, chininą, jadem kiełbasianym, grzybami lub alkoholem
- stwardnienie rozsiane
Diagnostyka
Lekarz powinien przeprowadzić drobiazgowy wywiad, aby dowiedzieć się, jak często pojawiają się zaburzenia i jak długo trwają. Powinien również zapytać o to, jakie leki pacjent przyjmuje, a także o przebyte urazy. Może zlecić badania dodatkowe, na przykład audiometrię (badanie słuchu), próby błędnikowe (wywoływanie oczopląsu), elektro- i wideonystagmografię, tomografię komputerową głowy i rezonans magnetyczny. Pacjent z zaburzeniem równowagi może zostać skierowany do kilku specjalistów – neurologa, laryngologa, okulisty czy kardiologa – w celu ustalenia przyczyny zaburzeń.
Leczenie
Czasami kuracja ogranicza się do leczenia farmakologicznego – przepisywane są leki przeciwzawrotowe, przeciwwymiotne i uspokajające, ale one usuwają tylko objawy, a nie przyczyny.
Innym sposobem poradzenia sobie z problemem może być rehabilitacja ruchowa, która wzmocni zmysł równowagi.
W niektórych przypadkach konieczne może być leczenie operacyjne, na przykład otochirurgiczne, neurochirurgiczne i ortopedyczne.