Nieprzyjemny zapach skóry

Przykry zapach ciała to problem nie tylko fizjologiczny, ale również psychologiczny. Pomimo dbania o higienę osobistą i stosowania różnych środków kosmetycznych skóra wydziela nieprzyjemną dla nosa woń. Osoby dotknięte tym problemem stają się dyskryminowani i w pewien sposób napiętnowani przez środowisko.

Niebezpieczne toksyny

Przykry zapach potu, oddechu i skóry może być skutkiem niewłaściwej diety, czyli nadmiaru tłustych dań, słodyczy i niedostatku ruchu. Może też być objawem nagromadzenia zbyt dużej ilości toksyn w organizmie. Ich wzrost występuje najczęściej przy upośledzonym trawieniu i przyswajaniu pożywienia. Nadmierne spożycie cukru i jego przetworów oraz wysokoprzetworzonych produktów skrobiowych naraża organizm na rozwój grzybicy. Produkty wysokoprzetworzone nie zawierają błonnika, który stanowi niezbędne podłoże do hodowli bakterii acidofilnych w jelicie grubym, a ich spadek powoduje niedobór produkowanych przez nie witamin. Na dodatek w procesie metabolizmu cukrów powstają toksyczne produkty przemiany materii, a do ich wydalenia potrzeba właśnie dużej ilości witamin i minerałów, których produkty wysokoprzetworzone nie posiadają. Organizm jest zmuszony sięgnąć po rezerwy zmagazynowane w wątrobie, a jeśli tam ich nie ma zabiera witaminy i minerały z tkanek. W efekcie w tkankach pojawiają się komórki osłabione i bardziej podatne na atak grzyba.

Skąd ten brzydki zapach?

Przykry zapach skóry może być sygnałem, że cierpimy właśnie na grzybicę, a nasz organizm zaatakowały drożdże Candida. Te pozornie nieszkodliwe mikroorganizmy są obecne we florze bakteryjnej jelit każdego człowieka. Jeśli napotkają na odpowiednie warunki do rozwoju, wytwarzają grzybnię, doprowadzając do rozwoju grzybicy. Grzyby te atakują narządy wewnętrzne. Drożdżyca spowodowana jest często stosowaniem antybiotyków, leków obniżających odporność, jak również kuracją hormonalną, antykoncepcją oraz nieodpowiednią dietą. Jej rozwojowi sprzyjają zaburzenia przemiany materii, nadwaga, deficyt witamin z grupy B i nadmierne pocenie się.

Choroby mają zapach

Charakterystyczny zapach ciała bardzo często jest objawem chorób metabolicznych, schorzeń układu pokarmowego, oddechowego, a nawet nowotworów.
Przyczyną wydalania niemiłej dla nozdrzy woni może być nadczynność tarczycy. Objawem choroby jest uczucie gorąca, kołatanie serca, nerwowość, drżenie rąk, chudnięcie i duszności. Jest to wynikiem wytwarzania przez tarczycę zbyt dużej ilości hormonów. Nieprzyjemny zapach może być spowodowany także przyjmowaniem zbyt dużych dawek leków w nadczynności tarczycy.

Przykry zapach ciała towarzyszy również cukrzycy, niewydolności nerek, wątroby, zgorzeli lub zakażeniu skóry, a także nowotworom. Duży wpływ na zapach skóry mają również czynniki psychologiczne, przede wszystkim silne emocje, stres czy traumatyczne doświadczenia.

Zapobieganie

Naukowcy pracują nad stworzenie sztucznych nosów (receptorów węchowych), które umożliwią analizę składu wydychanego powietrza i woni wydzielanej przez ciało, co pozwoli na wczesną diagnostykę wielu schorzeń.

Aby zneutralizować nieprzyjemny zapach skóry pamiętajmy o codziennej kąpieli i stosujmy żele antybakteryjne, dezodoranty i antyperspiranty hamujące wydzielanie potu. Przy nadmiernym poceniu się używajmy tzw. regulatorów pocenia. Usuwajmy owłosienie spod pach i okolic intymnych, gdyż w tych miejscach gromadzą się bakterie odpowiedzialne za ten niemiły zapach. Nośmy przewiewną bieliznę z naturalnych tkanin, bawełniane skarpety oraz obuwie ze skóry.

Ważnym czynnikiem eliminującym problemy z wydzielaniem przykrego zapachu z organizmu jest zmiana nawyków żywieniowych, polegająca na zwiększeniu ilości spożywanych warzyw i owoców. Nie należy też zapominać o odpowiednim nawodnieniu organizmu. Jeżeli przyczyną przykrego zapachu jest nagromadzenie toksyn w jelicie grubym warto sięgnąć po zioła oczyszczające, a także wzbogacić jadłospis o produkty mleczne, chude mięso, owoce, warzywa i bardzo skuteczny w pozbyciu się toksyn sok z kiszonej kapusty.