Niedowład kończyny górnej (ręki) jest najczęściej związany z uszkodzeniem mózgowia bądź zapaleniem nerwów. Można go ograniczyć lub pokonać, ale wymaga to czasu, a przede wszystkim odpowiednich ćwiczeń i zabiegów rehabilitacyjnych. Powinno się je rozpocząć jak najszybciej po wystąpieniu choroby.
Niedowład to zmniejszenie siły lub ograniczenie zakresu ruchu danej kończyny bądź kończyn. W zależności od miejsca uszkodzenia możemy mówić o rozmiarach niedowładu i jego zasięgu.
Rodzaj niedowładu
Szybkość narastania niedowładu wskazuje także na rodzaj uszkodzenia. Nagły niedowład, pojawiający się w ciągu kilku minut lub godzin, wywołany jest zwykle udarem mózgu (naczyniopochodnym uszkodzeniem mózgu). Niedowład narastający powoli może być wywołany guzem mózgu.
Przyczyny
Niedowład jednej kończyny górnej (monoplegia brachialis) rzadko jest spowodowany uszkodzeniem rdzenia, natomiast prawie zawsze jest wywołany albo uszkodzeniem mózgowia (na przykład w wyniku guza, urazu bądź udaru mózgu), albo zapaleniem nerwów unerwiających tę kończynę.
Leczenie i rehabilitacja
Leczenie powinno po pierwsze wyeliminować przyczynę niedowładu (usuniecie guza lub krwiaka, leczenie niedokrwienia centralnego układu nerwowego), a po drugie – musi uwzględniać zapobieganie jego skutkom (zanikom mięśni i zmianom troficznym). Skuteczna będzie metoda elektrostymulacji. Jest to pobudzanie wybranych grup mięśni do odpowiednio silnego skurczu, który je wzmocni i może nawet kilkukrotnie przyspieszyć regenerację nerwów. Zabiegi powinny odbywać się codzienne, aż do czasu odzyskania funkcji kończyny. Stymulowane mogą być mięśnie nawet u osób ciężko chorych, ponieważ nie angażuje to układu krwionośnego ani oddechowego.
Rokowania
Niedowłady kończyny górnej można ograniczyć lub pokonać, ale wymaga to czasu, ćwiczeń i zabiegów. Stymulację powinno się zastosować jak najszybciej, nie później niż miesiąc po urazie (udarze). Zapobiega to degradacji mięśni i znacznie skraca okres rehabilitacji. Często może wręcz zadecydować o stopniu odzyskanej sprawności.