Nadciśnienie tętnicze

Choroba jest z reguły wykrywana podczas rutynowego badania kontrolnego ciśnienia krwi (w 95 proc. przypadków). Szacuje się, że prawie co trzeci Polak ma nadciśnienie tętnicze, a częstość jego występowania zwiększa się wraz z wiekiem.

Objawy

Jeśli choroba przebiega bez powikłań, to bardzo długo (nawet latami) nie jest rozpoznawana, ponieważ nie daje żadnych charakterystycznych objawów. Mogą przy niej wystąpić: uczucie kołatania i bóle w okolicy serca, bóle i zawroty głowy, duszność, pobudzenie lub zmęczenie i senność.

Przyczyny

Najczęstszą postacią nadciśnienia jest nadciśnienie tętnicze pierwotne, zwane też samoistnym (w 90 proc. przypadków), a więc takie, którego przyczyna jak dotąd nie została dokładnie poznana. Występuje ono szczególnie często przy towarzyszącej nadwadze lub u osób, których inni członkowie rodziny cierpią na to schorzenie.

Tylko u 10 proc. pacjentów jest ono spowodowane schorzeniem organicznym, na przykład nadczynnością tarczycy czy zwężeniem tętnicy nerkowej. Również niektóre choroby nerek i nadnerczy mogą doprowadzić jego powstania. Wówczas mówimy o nadciśnieniu tętniczym wtórnym.

Tego unikaj

Na rozwój nadciśnienia wpływają: zbyt duża ilość soli w codziennej diecie, brak regularnej aktywności fizycznej, otyłość, cukrzyca, stres psychiczny, hałas (ruch uliczny, hałas na stanowisku pracy), nadmierne picie alkoholu.

Jak zmierzyć?

Najprostszym sposobem rozpoznania nadciśnienia jest jego pomiar za pomocą manometru, czyli ciśnieniomierza.

Leczenie

Leczenie farmakologiczne polega na regularnym zażywaniu leków obniżających ciśnienie, np. diuretyków (środki moczopędne) oraz beta-blokerów adrenergicznych. Dawkowanie ustala lekarz.

Leczenie nadciśnienia pierwotnego trwa w zasadzie całe życie.

Przy nadciśnieniu wtórnym lekarz koncentruje się na usunięciu przyczyny, czyli leczeniu na przykład choroby nerek czy nadnerczy.

Nieleczone nadciśnienie grozi zawałem serca i udarem mózgu, a także przyspiesza rozwój miażdżycy.