Mocznica to inaczej przewlekła niewydolność nerek. Jest następstwem poważnych zaburzeń ich czynności wydalniczej, wewnątrz-wydzielinowej i metabolicznej. Mocznicę może też spowodować duża utrata krwi lub płynu pozakomórkowego, blokada w odpływie moczu albo nowotwór.
Dochodzi wtedy do gorszego oczyszczania krwi, a w organizmie gromadzą się substancje toksyczne, które utrudniają pracę różnych narządów – mózgu, serca, wątroby czy gruczołów wydzielania wewnętrznego.
Objawy
Objawy mocznicy pojawiają się wtedy, gdy zostaje zniszczona znaczna część czynnego miąższu nerek. Są bardzo zróżnicowane i dotyczą układu nerwowego i ośrodkowego oraz przewodu pokarmowego.
Najczęstszym objawem jest ogólne osłabienie i szybkie męczenie się. Potem zazwyczaj dołączają do tego zaburzenia ze strony układu nerwowego: niepokój, nerwowość, zaburzenia koncentracji i rytmu snu, uczucie drętwienia kończyn oraz kurcze mięśni. Pojawiają się też dolegliwości związane z funkcjonowaniem układu pokarmowego: niesmak w ustach, czkawka, wymioty, nudności, biegunka i zaparcia.
Charakterystycznym objawem jest również nadciśnienie tętnicze i niewydolność krążenia. Są też inne objawy – skóra staje się sucha, łuszcząca, a na jej powierzchni powstają wybroczyny.
Przebieg
Mocznica wiąże się często z zakażeniami bakteryjnymi, takimi jak zapalenie płuc lub zapalenie trzustki. Badanie chemiczne krwi pozwala wykryć zmiany, uzależnione od zalegania w organizmie różnych produktów przemiany materii. Chory może stopniowo zapadać w śpiączkę wskutek działania substancji toksycznych na mózg.
Leczenie
Podstawową sprawą jest przestrzeganie diety zaleconej przez lekarza oraz zwalczanie wszelkich objawów i dolegliwości, które powstają wskutek choroby. Chory musi być pod ścisłą opieką nefrologa.
Często pojawia się konieczność dializy otrzewnowej lub hemodializy (dializa polega na pozanerkowym oczyszczaniu krwi z substancji toksycznych dla organizmu). W wielu przypadkach zachodzi konieczność przeszczepu nerki.