Mandragora lekarska – silna trucizna czy skuteczne lekarstwo?

Mandragora lekarska (Mandragora officinarum L.) to bylina należąca do rodziny psiankowatych. Pochodzi z obszaru Morza Śródziemnego. Osiąga wysokość do 30 centymetrów. Jej liście układają się w rozetę, są nagie i zaostrzone ku końcowi. Pojedyncze kwiaty mają kształt kielicha i pojawiają się w okresie od czerwca do lipca. Owocem są zielone, z czasem żółknące jagody, o owalnym kształcie i odpychającym zapachu. Ich średnica dochodzi do 3 centymetrów. Najbardziej ceniony w medycynie korzeń mandragory o brązowym zabarwieniu i mięsistej konsystencji osiąga długość nawet do 60 centymetrów. Kształtem przypomina ludzką postać.

Skład mandragory

Bylina ta należy do roślin silnie trujących. W swoim składzie ma bowiem trujące alkaloidy (między innymi takie jak atropina, skopolamina, hioscyjamina i mandragoryna). Zażyta w dużych ilościach może wywołać podrażnienia dróg oddechowych, zawroty głowy, a nawet delirium.

Właściwości zdrowotne

Mimo że mandragorę powszechnie uważa się za roślinę niebezpieczną, to w świecie medycznym i farmaceutycznym jest ona niezwykle cenionym składnikiem wielu lekarstw. Używa się jej głównie do sporządzania środków przeciwbólowych, pomocnych przy leczeniu reumatyzmu, bólu głowy, kości oraz stawów. Ekstrakt z mandragory ma działanie rozkurczowe, uspokajające, nasenne oraz łagodzące. Jest zalecany w terapii dny moczanowej, hemoroidów, wrzodów, zapalenia macicy, bezpłodności oraz chorób oczu i wątroby.

Ciekawostki

Mandragora była stosowana już w starożytności, głównie jako afrodyzjak i specyfik poprawiający urodę. Krążą legendy, że roślina ta w chwili wyrywania jej z ziemi wydaje z siebie śmiertelny krzyk i rzuca klątwy, grożąc utratą zmysłów, a nawet śmiercią. W Biblii natomiast znajdują się wzmianki o mandragorze jako środku leczącym bezpłodność.