Kardiotokografia (KTG)

W skład badania KTG wchodzi:

• kardiografia – ciągła rejestracja czynności serca płodu za pomocą elektrokardiografu lub sondy ultrasonograficznej
• tokografia – rejestracja czynności skurczowej macicy, która odbywa się przy pomocy czujnika zewnętrznego umieszczonego na brzuchu ciężarnej

Jak odbywa się badanie

Badana osoba musi się położyć na plecach lub na lewym boku. Lekarz najpierw znajduje na brzuchu pacjentki miejsce, w którym najlepiej słychać tony serca dziecka, oraz mocuje tam głowicę kardiograficzną za pomocą elastycznego pasa. Drugą głowicę (tokograficzną) rejestrującą skurcze macicy umieszcza nieco wyżej i również stabilizuje ją pasem. Obie głowice są połączone z aparatem KTG. Wynik badania, zarejestrowany na papierze, ma postać dwóch wykresów: kardiograficznego i tokograficznego.

W trakcie badania istnieje dodatkowo możliwość rejestracji ruchów płodu. Wówczas pacjentka może zostać poproszona o naciskanie specjalnego przycisku, gdy zaobserwuje jakikolwiek odczuwalny ruch dziecka.

Jak długo trwa

Badanie zwykle trwa od 20 do 30 minut. Wynik powinien być zinterpretowany i opisany przez lekarza. Istnieją aparaty, które posiadają także tak zwaną komputerową analizę zapisu KTG (cKTG).

Wynik badania

Prawidłowe tętno płodu mieści się między 110 a 150 uderzeń na minutę. Ocena zapisu wymaga pewnej wprawy – ważna jest nie tylko liczba uderzeń serca dziecka, ale także dokładna analiza tego, kiedy, na jak długo i z jakiego powodu występują jakiekolwiek wahania oraz jaki kształt ma wykres. Bierze się przy tym pod uwagę to, w jakiej pozycji jest robiony zapis.

Kiedy badać

KTG nie jest badaniem obowiązkowym. Przeprowadza się je dopiero wtedy, gdy pojawiają się skurcze macicy. Wykonanie badania ma sens, kiedy dziecko jest zdolne do przeżycia poza organizmem matki – czyli od mniej więcej 24. lub 25. tygodnia ciąży.

Zaleca się wykonywanie zapisu KTG u wszystkich przyszłych mam pod koniec ciąży.