Kamień Pomorski to jedno z najstarszych miast na Pomorzu Zachodnim. Położone jest nad Zalewem Kamieńskim, nad rzeką Dziwną. W zasadzie rzeka ta stanowi cieśninę między stałym lądem a wyspą Wolin. Gdy wieje północny wiatr, wody Bałtyku cofają się i przesuwają aż do Zalewu Kamieńskiego. Dziwna płynie wtedy w odwrotnym kierunku.
Kamień Pomorski przyciąga zarówno kuracjuszy, jak i melomanów, i żeglarzy. Tu, jak nigdzie indziej, zacumujesz swoją żaglówką w samym centrum miasta, prawie pod ratuszem.
Miasto swą nazwę zawdzięcza liczącemu 20 m w obwodzie oraz 3,5 m wysokiemu Królewskiemu Głazowi, który usytuowany jest na Wyspie Chrząszczewskiej.
Znalazł się tam w wyniku działania moreny czołowej sprzed 14 tys. lat (podobno niegdyś był trzy razy większy, ale połupano go na bruk.) W 1121 r. siedział na nim książę Bolesław Krzywousty i przyjmował defiladę podbitych przez siebie Pomorzan.
To niewielkie miasteczko zamieszkuje około 10 tys. mieszkańców. Jest oddalone o 8 km od Morza Bałtyckiego, jego powierzchnia wynosi 9 km kw. Wspaniały widok na miasto i Zalew Kamieński roztacza się z gotyckiej Bramy Wolińskiej. W jej wnętrzach możemy podziwiać prawdziwe skarby: ametysty, amonity i setki innych minerałów z całego świata. Znajduje się tam również mały, 6-kilogramowy meteoryt z Afryki i duże kości mamutów, a także jaja i szkielety dinozaurów.
Trzy tysiące piszczałek
Miasto powstało jako ważny gród przy ujściu Odry do Bałtyku. Było siedzibą książąt zachodniopomorskich i po zniszczeniu Wolina przez Duńczyków siedzibą pierwszego biskupstwa na Pomorzu. W 1124 r. biskup Otton z Bambergu na prośbę Bolesława Krzywoustego przeprowadził na tym terenie misję chrystianizacyjną.
Tamte czasy pamięta kamieńska katedra, wzniesiona przez Ottona na miejscu drewnianego kościółka. Ta bardzo surowa, ascetyczna bryła budowana była przez ponad 200 lat. Znawcy architektury odnajdują w niej zarówno partie mistrzowskie (portal, późnogotycka attyka), jak i fragmenty mniej udane. Zbudowano ją na planie krzyża łacińskiego.
Przy katedrze zachował się jedyny przykatedralny wirydarz w Polsce, który służył duchownym do odprawiania pokuty i modłów. W krużgankach wystawione są stare płyty nagrobne pochowanych w świątyni duchownych, a na środku stoi romańska chrzcielnica – studzienka z granitu.
Przy wejściu do prezbiterium, nad kratą wisi XV-wieczny krucyfiks z wyrastającymi z niego pąkami i kwiatonami. Natomiast w zakrystii można podziwiać średniowieczne malowidło ścienne: dwa skrzydlate smoki ze splecionymi szyjami, dalej znajdują się dwa kolejne, jeden z nich pozbawiony jest skrzydeł.
Największy rozgłos nadały katedrze wspaniałe barokowe, o doskonałym brzmieniu organy z 1672 r., ufundowane przez księcia Ernesta de Croy. Nad instrumentem składającym się z ponad 3 tys. piszczałek widać biblijne postacie: po lewej króla Dawida z harfą, po prawej Saula z lirą, w środku Michała Archanioła. Sto lat później ich blask przyćmiły organy oliwskie.
W katedrze przez cały sezon turystyczny odbywa się festiwal organowy. Przyjeżdżają artyści z kraju i ze świata. Co piątek w katedrze odbywają się koncerty organowe i czasami chóralne.
Kurort Kamień Pomorski
Początek XIX w. otworzył przed miastem uzdrowiskową szansę. Dzięki odkryciom solanek Kamień Pomorski staje się kurortem. Co prawda II wojna światowa spustoszyła miasto, ale w 1959 r. uzdrowisko wznowiło leczniczą działalność.
Leczy i rehabilituje od 50 lat. Przyciąga turystów ze względu na atrakcyjne położenie geograficzne, szczególny mikroklimat oraz pobliskie złoża peloidów (gr. pelos – błoto). Są to naturalne twory geologiczne, powstałe przy udziale wody i mikroorganizmów, które odpowiednio przygotowane używane są do okładów. Spośród peloidów stosuje się tu głównie borowinę. Atrakcją są też kąpiele w ciepłej (16 st. C) solance – pochodzącej z własnych źródeł, wydobywanych z głębokiego na 400 m odwiertu Edward II – oraz w borowinie z najczystszych złóż w Polsce.
Prawie wszystkie sanatoria leżą blisko siebie w dzielnicy uzdrowiskowej przy ul. Szpitalnej: „Chrobry”, „Mieszko” i Zakład Przyrodoleczniczy „Feniks”. Ten obiekt jest bardzo reprezentacyjny, wygląda jak pałac z greckimi kolumnami i eleganckim tympanonem. W jego pobliżu znajduje się powszechnie dostępny basen solankowy.
Profil leczniczy uzdrowiska
• choroby narządów ruchu (na tle ortopedyczno-urazowym)
• choroby reumatologiczne
• choroby neurologiczne
• choroby układu krążenia
• wczesna rehabilitacja kardiologiczna (po zawale mięśnia sercowego)
• wczesna rehabilitacja ortopedyczna
• wczesna rehabilitacja kobiet po mastektomii
Solanka kamieńska
W składzie chemicznym solanki kamieńskiej znajdują się: aniony chlorkowe, kationy sodowe oraz jony bromkowe, jodkowe, żelazowe i barowe. Solanka wpływa drażniąco na zakończenia nerwów w skórze, zwiększa jej ukrwienie i usprawnia procesy miejscowej przemiany materii, rozpulchnia naskórek i łagodzi bóle, rozluźnia napięte mięśnie i działa kojąco na układ nerwowy.
Zabiegi z wykorzystaniem solanki:
• kąpiele solankowe
• ćwiczenia rehabilitacyjne w basenie solankowym
• inhalacje
• płukanie przyzębia
Wskazania:
• przewlekłe zapalenia stawów
• nerwobóle i bóle mięśni
• choroba zwyrodnieniowa stawów i kręgosłupa
• choroby dróg oddechowych
• bezsenność
• nerwice
• paradontoza
• choroby dziąseł
Kuracjuszy i turystów zachęca się również do skorzystania z pobytu w jaskini solnej, która w swym wnętrzu zawiera kilkadziesiąt ton soli kamiennej i kilka ton soli morskiej, dzięki czemu stwarza klimat zbliżony do panującego w podziemnych komorach kopalni soli. Wkomponowane wewnątrz przepiękne kaskady ze specjalnie dobranych kamieni, tężnie na wzór tężni ciechocińskiej i inne naturalne powierzchnie parowania solanki powodują doskonałą około 40-, 50-proc. wilgotność. Wysokiej klasy urządzenia klimatyzacyjne zapewniają prawidłową cyrkulację powietrza i utrzymanie odpowiedniej temperatury w granicach 17–19 st. C. W jaskini znajduje się podgrzewana podłoga, która jest przykryta sypką solą kamienną, dzięki czemu wewnątrz uwalniają się wartościowe pierwiastki, takie jak: jod, magnez, potas i wiele innych, co w znacznym stopniu wzbogaca skład powietrza, którym oddychają kuracjusze.
Borowina kamieńska
Jej złoża pochodzą z rejonu Kamienia Pomorskiego. Jest ona rodzajem torfu o specyficznych właściwościach fizykochemicznych. W jej składzie znajdują się substancje organiczne (kwasy humusowe i fulwonowe, węglowodany, garbniki, bituminy) i substancje nieorganiczne (sole żelazowe, wapniowe, glinkowe i krzemionka). Borowina ta ma właściwości przeciwzapalne, ściągające, bakteriostatyczne i bakteriobójcze. Przy jej pomocy regeneruje się naskórek i uszkodzone tkanki, zwiększa się ukrwienie skóry i tkanek przyległych.
Zabiegi z zastosowaniem borowiny:
• kąpiele oraz półkąpiele
• całkowite zawijania
• tampony borowinowe
Wskazania:
• przewlekły gościec okołostawowy
• zapalenia okołostawowe
• nerwobóle i zespoły bólowe w przebiegu choroby zwyrodnieniowej kręgosłupa
• zrosty otrzewnej
• stany po przebytym miąższowym zapaleniu wątroby.
Barbara Szymańska