Kamica moczowa to częsta przypadłość (dotyka około 5 proc. ludzi na świecie!). Schorzenie polega na obecności w drogach moczowych nierozpuszczających się złogów. Kamienie wytrącają się w moczu, wskutek dużego stężenia substancji krystalizującej. Początkowo krystalizujące się złogi tworzą tzw. błoto lub piasek, później kamień, który może się przemieszczać i zostać wydalony z moczem.
Choć bywają tak zwane kamienie nieme, nie dające dość długo żadnych dolegliwości, najczęstszym momentem rozpoznania kamicy jest atak kolki nerkowej, z charakterystycznym, zlokalizowanym w okolicy lędźwiowej i promieniującym do spojenia łonowego bólem.
Ból ten ma charakter napadowy i związany jest z przemieszczaniem się złogu przez moczowód do pęcherza moczowego. Mogą mu towarzyszyć problemy z oddawaniem moczu: bolesne parcie na mocz (czasami może być podbarwiony krwią), oddawanie małych jego ilości oraz nudności i wymioty. Jeżeli dołączy się infekcja układu moczowego – możliwa jest gorączka. Napady pojawiają się co kilka miesięcy lub nawet lat. Znaczna jednak liczba osób, u których przy okazjonalnym badaniu USG czy RTG jamy brzusznej stwierdza się kamicę moczową, nie ma bardzo długo żadnych dolegliwości. Dlatego, jeśli w rodzinie były przypadki kamicy nerkowej, warto po 30. r.ż. co jakiś czas wykonać USG jamy brzusznej i nie zapominać o rutynowym badaniu moczu.
Leczenie ataku kamicy polega na podawaniu środków rozkurczających i przeciwbólowych, stąd niezbędna jest wizyta u lekarza.
Większość małych (do 2 mm) kamieni wydala się samoistnie – to tak zwane „rodzenie kamieni”. Dolegliwości ustępują wówczas samoistnie od kilku do kilkunastu dni po ich „urodzeniu”. Gdy kamienie są zbyt duże, muszą być usunięte. Najpopularniejszą metodą jest przeprowadzona w znieczuleniu ogólnym litotrypsja, czyli rozkruszanie kamieni falami uderzeniowymi, np. elektromagnetycznymi. Można też usuwać kamienie endoskopowo, poprzez cewkę moczową lub przez nacięcie w skórze. Gdy kamień jest bardzo duży lub nie można go usunąć wymienionymi metodami – niezbędny jest zabieg chirurgiczny.
Ponieważ w połowie przypadków kamica ma tendencje do nawrotów, duże znaczenie ma profilaktyka. Nie do przecenienia jest zwyczaj picia dużych ilości płynów, przez co maleje w moczu stężenie substancji mogących sprzyjać powstawaniu kamieni. Jednocześnie wymusza to większą produkcję moczu, który przepłukuje nerki i cały układ moczowy i w ten sposób eliminuje powstające błotko oraz małe kamyki, jednocześnie zmniejsza możliwość infekcji układu moczowego.
Należy także pamiętać o odpowiedniej diecie dobieranej w zależności od typu kamicy