Nosówka jest chorobą psów (także fretek), bardzo zaraźliwą i często śmiertelną. Wiąże się z powikłaniami w obrębie układu oddechowego i pokarmowego oraz skóry, a także z problemami neurologicznymi. Człowiek nie może się nią zarazić, ale może przenosić jej zarazki, na przykład na butach.
Chorobę wywołuje wirus nosówki. Jest on dość wrażliwy na czynniki środowiskowe: pod wpływem promieni słonecznych ginie po 2–3 dniach. W temperaturze 4°C wytrzymuje do 14 dni, natomiast w 37°C przeżywa zaledwie 60 minut. Szczególnie szybko niszczą go rozpuszczalniki organiczne, takie jak eter i chloroform.
Zarażenie
Podstawowym nosicielem zarazka nosówki jest pies. Wirus znajduje się przede wszystkim w wydzielinie z nosa i z worków spojówkowych, w ślinie i w moczu. Do zakażenia nosówką może dojść poprzez kontakt bezpośredni, drogą kropelkową lub pokarmową. Niestety, zarazek można przynieść do domu na butach, rękach i ubraniu.
W jakim wieku?
Na nosówkę chorują najczęściej szczenięta w wieku 3–6 miesięcy, rzadziej psy roczne czy dwuletnie, a najrzadziej – starsze. Nasilenie choroby notuje się od października do marca.
Przebieg
Przebieg nosówki zależy od szczepu zarazka, wieku zwierzęcia, stanu jego odporności i charakteru wtórnych infekcji. Dlatego choroba może mieć postać bezobjawową bądź może przyjmować różne formy pośrednie, aż do ciężkiej postaci i związanego z nią ryzyka śmierci zwierzęcia włącznie.
Pierwsze symptomy to najczęściej wysoka temperatura (około 40°C) oraz zmiany w gardle i węzłach chłonnych podżuchwowych. Po kilku dniach dołącza się katar, zapalenie spojówek i kaszel. Jest to tak zwana postać oddechowa nosówki.
Po mniej więcej 10 dniach pojawiają się też objawy ze strony układu pokarmowego: wymioty, biegunka, brak apetytu. Jest to postać pokarmowa nosówki. Po kolejnych 3–4 tygodniach leczeniach, kiedy wydaje się, że choroba jest już opanowana, czasami rozwija się postać nerwowa i/lub skórna. To najgorsza, najbardziej przykra forma nosówki. Objawia się drżeniem kończyn i żuchwy, czasami porażeniami. Drżenie żuchwy powoduje toczenie się piany z pyska, w związku z czym choroba jest bardzo podobna do wścieklizny. Postać skórna ujawnia się często w formie „choroby twardej łapy”, polegającej właśnie na zgrubieniu skóry podeszew łap.
Leczenie
Nosówka jest niebezpieczną chorobą, mogącą doprowadzić nawet do śmierci zwierzęcia. Ważne jest więc jak najszybsze jej rozpoznanie i rozpoczęcie leczenia. Jak dotąd nie odkryto skutecznego środka na tę chorobę. Stosowane leki mają na celu głównie minimalizowanie objawów i wzmacnianie układu odpornościowego.
W zależności od postaci choroby, stosowane są między innymi środki przeciwgorączkowe, przeciwdrgawkowe i przeciwpadaczkowe. W przypadku odwodnienia pies otrzymuje elektrolity. Przy postaci oddechowej konieczne jest usuwanie wydzieliny z nosa. Zalecane jest także podawanie witamin z grupy B, które wpływają na szybszą regenerację układu nerwowego.
Powikłania
Powikłania mogą się ujawnić w postaci niedorozwoju zębów stałych (jeśli zwierzę chorowało w okresie wymiany zębów) albo padaczki. Występuje ona często u psów, które przeszły postać nerwową nosówki.
Profilaktyka
Chorobie można zapobiec, szczepiąc psa przeciwko wirusowi nosówki. Szczepieniom tym poddaje się szczeniaki w drugim i trzecim miesiącu życia oraz ponownie po upływie jednego roku. Co trzy lata warto szczepić także dorosłe psy, bo i one mogą zachorować.