Gorączka reumatyczna jest chorobą wielonarządową o podłożu autoimmunologicznym, która przyczynia się do wyniszczenia zdrowych komórek w organizmie. Wywołuje ją paciorkowiec. Najczęściej chorują dzieci w wieku 10–12 lat, szczególnie te podatne na infekcje gardła i górnych dróg oddechowych.
Jakie są objawy gorączki reumatycznej i metody jej leczenia?
Część chorób o podłożu autoimmunologicznym pojawia się samoistnie, a niektóre z nich, jak gorączka reumatyczna, są aktywowane przez bakterie paciorkowca beta-hemolizującego grupy A. To one powodują najczęściej infekcje górnych dróg oddechowych, są sprawcą m.in. anginy i płonicy. Najbardziej narażone na zachorowanie są osoby z nieprawidłowo funkcjonującym układem immunologicznych, jak i uwarunkowane genetycznie.
Objawy
Gorączka reumatyczna objawia się zazwyczaj bólami stawów, a gdy dolegliwości te ustępują, stan zapalny przenosi się w inne miejsca. Może dotyczyć mięśnia sercowego, stawów, skóry i tkanek miękkich oraz układu nerwowego. Nigdy nie dochodzi do zniszczenia stawów, dlatego trudno jakiekolwiek zmiany zaobserwować na obrazie rentgenowskim.
Wyróżnia się większe i mniejsze objawy gorączki reumatycznej.
Do pierwszej grupy zaliczamy:
- zapalenie mięśnia sercowego
- wędrujące zapalenie stawów (kolanowych, łokciowych i nadgarstkowych)
- pląsawicę
- bezbolesne guzki podskórne
Do drugiej grupy zaliczamy:
- kliniczne: gorączka i bóle stawów
- laboratoryjne: podwyższone OB, CRP, ASO, leukocytoza
- wydłużony odstęp PR w badaniu EKG
Diagnostyka
Aby potwierdzić zakażenie paciorkowcem należy wykonać następujące badania:
- ASO, mogące stwierdzić obecność przeciwciał przeciwko pozakomórkowemu antygenowi paciorkowca grupy A
- bakteriologiczne – wymaz z gardła (w celu wyhodowania paciorkowca beta-hemolizującego grupy A).
Do rozpoznania gorączki reumatycznej niezbędne są dwa „większe” lub jeden „większy” i dwa „mniejsze” objawy – powyżej przypisane do konkretnych grup.
Leczenie
Gorączkę reumatyczną leczy się antybiotykami, jak również niesteroidowymi lekami przeciwzapalnymi. Należy szczególnie zadbać o naturalną ochronę flory bakteryjnej przewodu pokarmowego (jogurty, kefiry). Niebagatelne znaczenie mają potrawy zawierające antyoksydanty – silnie działające przeciwzapalnie, zwalczające wolne rodniki (goździki, imbir, kurkuma). Dietę należy także uzupełnić o owoce i warzywa, zwłaszcza czosnek, który jest źródłem cennych związków siarkowych.