Jak sobie radzić z dyslipidemią?
Dyslipidemia jest terminem medycznym określającym zaburzenia w metabolizmie lipidów, czyli tłuszczów – m.in. także obejmuje stan zbyt wysokiego stężenia cholesterolu. Jak wykazują badania, dyslipidemia występuje aż u 70 proc. populacji osób w wieku średnim. Wśród tych osób dominują przypadki z różnego stopnia hipercholesterolemią, czyli z podwyższonym poziomem cholesterolu całkowitego i cholesterolu LDL. W mniejszym stopniu występuje hipertriglicerydynemia, czyli za wysoki poziom trójglicerydów, lub w połączeniu z wysokim cholesterolem – hiperlipidemia mieszana. Podwyższone stężenie lipidów jest czynnikiem zwiększającym ryzyko chorób sercowo-naczyniowych, których głównym podłożem są zmiany miażdżycowe.
W prewencji tych chorób ważne jest przestrzeganie zaleceń mających na celu bezpośrednie obniżanie cholesterolu. Oprócz tego ważne jest też zmniejszanie zagrożenia wystąpienia miażdżycy poprzez inne czynniki prozdrowotne – m.in. zakaz palenia tytoniu, zwiększoną aktywność fizyczną oraz normalizację masy ciała. Właściwa dieta dostarczająca odpowiednich składników, a jednocześnie chroniąca przed rozwojem otyłości jest istotnym czynnikiem ograniczającym dyslipidemię. Wobec tak częstego występowania tych zaburzeń specjaliści propagują zmniejszenie spożycia tłuszczów – zwłaszcza nasyconych kwasów tłuszczowych – na korzyść większej ilości wielonienasyconych i jednonienasyconych kwasów tłuszczowych. Wskazane jest spożywanie roślinnych produktów bogatobłonnikowych, które zmniejszają produkcję endogennego cholesterolu. Zaleca się też ograniczenie ilości soli w diecie – maksymalnie do 5–6 g NaCl na dobę.