Dusznica bolesna, inaczej dławica piersiowa (stenocardia, angina pectoris), jest konsekwencją patologicznych zmian, przede wszystkim miażdżycowych, zachodzących w naczyniach wieńcowych. To kardiologiczne schorzenie jest określane jako zespól objawów typowych dla niedokrwiennej choroby serca.
Dusznicy sprzyjają te wszystkie czynniki, które prowadzą do rozwoju miażdżycy naczyń, czyli między innymi otyłość, wysoki poziom cholesterolu i trójglicerydów we krwi, nadciśnienie tętnicze, brak aktywności ruchowej, stres, błędy dietetyczne, a także palenie papierosów i nadużywanie alkoholu. Zapobieganie chorobie sprowadza się do przestrzegania zasad profilaktyki miażdżycy.
Objawy
Objawem dusznicy bolesnej jest napadowy ból serca, promieniujący do różnych części ciała, najczęściej do lewego barku i lewej ręki. Ból ten pojawia się zwykle po silnym zdenerwowaniu lub wysiłku, po obfitym posiłku lub wskutek nagłej zmiany temperatury. Przytrafia się jednak również w czasie spoczynku, a nawet we śnie. Dolegliwościom bólowym mogą towarzyszyć nudności, wymioty i zaburzenia żołądkowo-jelitowe, a także uczucie lęku. Chory jest blady, a jego ciało pokrywa zimny pot.
Skala objawów zależy od stopnia niedokrwienia mięśnia sercowego. Im gorzej jest on zaopatrywany w krew, tym silniejsze są objawy. Zdarzają się też przypadki dusznicy przebiegającej z nieznacznymi objawami.
Leczenie
W razie napadowego ataku dusznicy podaje się środki, które silnie rozszerzają naczynia wieńcowe (na przykład nitroglicerynę). Choremu należy zapewnić spokój i wypoczynek. Terapia polega na leczeniu podstawowego schorzenia, czyli miażdżycy, niszczącej układ krwionośny i serce. Chory powinien koniecznie być pod stałą opieką kardiologiczną. Musi przyjmować przepisane przez lekarza środki farmakologiczne, zmienić tryb życia i zredukować czynniki ryzyka dalszego rozwoju choroby.