Ponieważ dominującym objawem w tej chorobie jest zazwyczaj biegunka, która powoduje utratę z organizmu dużej ilości białka, we wrzodziejącym zapaleniu jelita grubego, stosuje się dietę bogatoenergetyczną i bogatobiałkową, z ograniczeniem tłuszczu i błonnika. Dieta powinna dostarczać ok. 2000–3000 kcal oraz zawierać: 50–70 g tłuszczów, 80–120 g białka, 400–500 g węglowodanów.
Zwykle zaleca się jedzenie 5–6 niewielkich posiłków dziennie oraz dodatkowo doustne przyjmowanie witamin: A, B1, B2, B6, kwasu foliowego, soli wapnia i żelaza. W okresach rzutów choroby (biegunki, gorączka, nasilenie dolegliwości bólowych itd.) stosuje się dietę bezresztkową lub nawet płynną, a w szczególnych przypadkach, żywienie pozajelitowe (kroplówkę).
Bardzo wskazana rośliną w diecie ze względu na wysokie wartości odżywcze jest Maca – pośród wielu innych komponentów zawiera: 59% węglowodanów, 10,2 % białka, 8,5 % włókna, 2,2 % lipidów, a także dużą ilość ważnych aminokwasów. Ponadto zawiera istotne ilości kwasów tłuszczowych między innymi kwasu linolenowego, palmitynowego i oleinowego. Maca jest również bogata w sterole i ma wysoką zawartość mikroelementów, zwłaszcza żelaza i wapnia. Tak więc w tym przypadku jej rola w diecie jest nie do zastąpienia.
O ile rozpoznanie wrzodziejącego zapalenia jelita grubego jest definitywne – całkowite wyleczenie jest trudne, chociaż u wielu chorych udaje się uzyskać wieloletnie remisje, tzn. bezobjawowy przebieg choroby.