Cząber znany jest jako doskonały środek rozkurczający, moczopędny i przeciwbakteryjny. Idealnie sprawdza się w łagodzeniu kaszlu i pomaga przy odkażaniu ran. W kuchni nadaje potrawom charakterystyczny aromat i korzenny smak. Z jego suszu można sporządzić smakowite, pobudzające trawienie herbatki.
Cząber ogrodowy (Satureja hortensis L.)jest rośliną z rodziny jasnotowatych, pochodzącą z rejonów Morza Śródziemnego. Obecnie, ze względu na swe właściwości zdrowotne i smakowe, jest uprawiany w wielu krajach świata. To roślina jednoroczna, osiągającą wysokość do 30 centymetrów. Ma stwardniałą łodygę oraz liście o bardzo aromatycznym zapachu. Kwitnie od czerwca do września. W tym okresie część nadziemną ścina się i suszy w pękach. Kwiaty są koloru różowego lub białego. Charakterystyczne rozpadające się owoce (rozłupki) są nazywane owockami. Cząber najlepiej sadzić w sąsiedztwie fasoli, gdyż skutecznie odstrasza żerujące na niej mszyce.
Surowiec leczniczy
Cząber ma szerokie zastosowanie w lecznictwie. Największe właściwości wykazują olejki eteryczne, składające się z karwakrolu, cymenu oraz garbników. Mają one silne działanie tonizujące oraz usprawniają procesy trawienne. Cząber działa również rozkurczowo, moczopędnie, przeciwgrzybicznie i przeciwbakteryjnie. Zapobiega wzdęciom i biegunkom oraz poprawia łaknienie. Jest on także doskonałym lekiem wyksztuśnym. Herbatkę z cząbru często podaje się niemowlętom w celu łagodzenia kaszlu. Dzięki właściwościom antyseptycznym stosuje się go do odkażania ran, leczenia aft i stanów grzybicznych skóry.
W kuchni
Cząber jest cenną przyprawą kulinarną wykorzystywaną w kuchni nie tylko ze względu na walory smakowe, ale także dlatego, że świetnie reguluje trawienie oraz zapobiega wzdęciom. Jest więc idealnym dodatkiem do dań przyrządzanych z roślin strączkowych i kapusty oraz do potraw mięsnych, gdyż nadaje im charakterystyczny korzenny i lekko pikantny smak. Cząber po wysuszeniu można długo przechowywać i przyrządzać z niego aromatyczne i lecznicze herbatki.