Chwasty, które pomagają zdrowiu

Babka lancetowata

Babka lancetowata, zwana też wąskolistną, jest bardzo popularną rośliną, wykorzystywaną od dawna w medycynie ludowej. Rośnie wszędzie – na łąkach, pastwiskach, przy drogach i na trawnikach. Kwitnie żółtozielonkawo, ma długie i wąskie liście, które choć gorzkie w smaku, zawierają moc witamin i innych związków, takich jak pektyny, garbniki, aukubinę i substancje śluzowe. Jest ceniona także ze względu na dużą ilość karotenu, magnezu, cynku, potasu oraz witamin C i K.

Każde dziecko wie, że świeżo zerwany liść babki przyłożony na ranę przyspieszy jej zagojenie, a ponieważ ma właściwości aseptyczne, nie trzeba obawiać się zakażenia.

Ten pospolity chwast stosowano również z dobrym skutkiem przy nieżycie żołądka, schorzeniach przewodu pokarmowego, biegunkach i w chorobach jelit. Wywar z liści jest świetnym lekarstwem na wątrobę, zapalenie gardła, męczący kaszel, osłabiony dłuższą chorobą organizm czy chore nerki. Chroni również organizm przed wirusami i nowotworami.

Pokrzywa

Najczęściej omijamy ją szerokim łukiem, bo gdy ją dotkniemy obdarzy nas parzącymi bąblami. Tymczasem ten trujący jad zawarty w liściach i łodydze pokrzywy jest dla człowieka bardzo dobroczynny, bo oczyszcza krew i przywraca zdrowie. Pokrzywa jest bogata w kwas mrówkowy, karoteny, sole mineralne, witaminy C i K oraz posiada mnóstwo chlorofilu. Zawarta w niej sekretyna pobudza czynności wydzielnicze żołądka, trzustki, wątroby i wpływa korzystnie na perystaltykę jelit.

Ten pospolity chwast ma też działanie antybiotyczne, dlatego tak szybko goją się rany i owrzodzenia. Sok ze świeżych liści pokrzywy wzmacnia osłabiony organizm, gdyż zawiera dużo żelaza, zaś napar z niej znacznie obniża poziom cukru w moczu. Pomoże też wzmocnić włosy, skórę i paznokcie.

Perz

„Czym złodziej w komorze a wilk w oborze lub świnie w szkodzie, tym perz w ogrodzie” – tak mówi stare przysłowie. Jak z nim walczyć, skoro nie posiada normalnego korzenia jak inne rośliny, tylko rozłogi rozciągające się pod ziemią na 15 metrów. Perz przypomina układ krwionośny, a więc już swoim kształtem wskazuje, że wzmacnia naczynia krwionośne. Walczymy z nim okrutnie, ale to żywotne zielsko ma bogactwo mikroelementów, a przede wszystkim krzem i żelazo. Zawiera związki cukrowe, śluzy, kwasy organiczne, proteiny, karoteny, gorycze, witaminy B i C. Działa moczopędnie, oczyszcza krew i pomaga w przemianie materii. Kłącza perzu działają również ochronnie na komórki wątroby.

Skrzyp polny

To również uciążliwy chwast i trudny do wytępienia, ale jak w przypadku perzu, charakteryzuje się dużą żywotnością, co świadczy również o jego silnych właściwościach leczniczych. Zawiera duże ilości kwasu krzemowego, gorzknik wyciągowy, potas, wapń i sole mineralne. Ksiądz Kneipp uważał skrzyp za „jedyny niezastąpiony i bezcenny środek w przypadku krwawień, krwawych wymiotów, schorzeń pęcherza moczowego i nerek, występowania piasku i kamieni oraz przy trudno gojących się zranieniach, ropiejących ranach, w owrzodzeniach nowotworowych, a nawet w martwicy suchej kości”.

Mówi się, że ta niepozorna roślinka, podobna do małej jodełki, przywraca młodość i ładną cerę.

Szałwia

Roślina znana od wieków i szeroko stosowana w medycynie ludowej i akademickiej. Liście szałwii zawierają m.in. kamforę, olejki eteryczne, żywicę, garbniki, taninę i sporo witaminy C. Stosowana wewnętrznie pomaga w leczeniu zapalenia migdałków i gardła oraz śluzówki jamy ustnej. Pomocna również w łagodzeniu wrzodów żołądka, chorobach płuc, nerek, oczyszcza krew i przeciwdziała zwapnieniu żył. Działa antyseptycznie, ściągająco oraz zapobiega gorączce i nadmiernej potliwości. Najszersze zastosowanie ma napar z szałwii.

Rumianek

Rumianek jest jednym z najpopularniejszych ziół, a największe zastosowanie znajduje jako napar w postaci herbatki. Lekką herbatkę z rumianku podaje się już niemowlętom, bo łagodzi wzdęcia, uspakaja i działa przeciwskurczowo, a także napotnie, odkażająco i przeciwzapalnie. Przeciwdziała dolegliwościom żołądka na tle nerwicowym, zaburzeniom w okresie ciąży (np. nudności), trudnościom w trawieniu, wrzodach żołądka lub dwunastnicy. Zewnętrznie łagodzi rumień, świąd skóry, odleżyny, zapalenie spojówek i zaczerwienienia skóry u noworodków.