Caigua - na nadciśnienie i na obniżenie złego cholesterolu

Jak czytamy na stronach Instytutu Peruwiańskiej Medycyny Tradycyjnej, jej „zmielone nasiona przyjmowane na czczo używane są do wyeliminowania pasożytów, zaś napar z nich jest stosowany do obniżania ciśnienia. Surowy sok ma zastosowanie przy zapaleniach ucha, jako zewnętrzny okład. Także owoce i liście mają działanie przeciwzapalne. (…) Surowy lub gotowany owoc jest stosowany w cukrzycy oraz w zaburzeniach (…) układu krążenia. Działa też przeciwbólowo i przeciwzapalnie w schorzeniach układu oddechowego, a także w dolegliwościach stawowych. Młode pędy i liście mogą być również stosowane jako wartościowe warzywo, a korzenie służą do czyszczenia zębów”.

Uwieczniona w prekolumbijskiej ceramice

Choć w tej chwili roślina występuje od Boliwii po Meksyk, jej matecznikiem jest północne Peru, jego strefa nadbrzeżna – region, w którym w czasach prekolumbijskich rozwijała się kultura Mochica: jedna z poprzedniczek słynnej kultury Inków. Mochikowie dali się poznać przede wszystkim jako złotnicy i garncarze. Wśród naczyń gospodarstwa domowego, które wytwarzali, zachowały się również takie, które bezpośrednio nawiązywały do kształtu owocu caigui (wym. kai-wa) sugeruje to, że caigua była powszechnie spożywana i że bardzo ją ceniono. Były to dzbany, których korpus składał się z czterech pionowych komór w kształcie owoców tej rośliny, połączonych od góry szerokim, pionowo ustawionym półpierścieniem zakończonym otwartą szyjką. Nieuszkodzone naczynia tego rodzaju stanowią ozdobę niejednego muzeum poświęconego kulturom prekolumbijskim starożytnego Peru.

Na nadciśnienie i cukier

Caigua w medycynie tradycyjnej Ameryki Południowej znana jest przede wszystkim jako roślina regulująca gospodarkę węglowodanami i tłuszczami. Przyczynia się do redukcji masy ciała u osób z nadwagą i do obniżenia ciśnienia krwi u tych, którzy cierpią na nadciśnienie. Ma też usuwać cellulit i obok takich roślin jak hercampuri i sacha inti uznawana jest za cenny odmładzacz organizmu. W smaku jest orzeźwiająca i przypomina ogórek, dlatego często nazywana jest peruwiańskim ogórkiem.

Z badań przeprowadzonych w roku 1995 w Limie przez dra Gustavo Gonzalesa z Uniwersytetu Cayetano Heredia wynika, że po 12 tygodniach podawania dziennie sześciu kapsułek zawierających po 200 mg ekstraktu z caigui u osób biorących udział w eksperymencie dał się odnotować 23-procentowy spadek złego cholesterolu (LDL) i 42-procentowy wzrost jego dobrej frakcji (HDL).

Ponadto stwierdzono, że caigua:

• oczyszcza ściany tętnic i żył ze złogów cholesterolowych,
• pomaga w leczeniu chorób krążenia,
• zapobiega arteriosklerozie,
• zapobiega powstawaniu żylaków,
• stabilizuje ciśnienie krwi na poziomie zbliżonym do podręcznikowego,
• dzięki działaniu przeciwzapalnemu przeciwdziała powstawaniu zmian zwyrodnieniowych w stawach.

Na libido

Tak wszechstronne działanie możliwe jest dzięki bardzo urozmaiconemu składowi chemicznemu. Dojrzały owoc caigui jest bogaty w sole mineralne, pektyny, błonnik i liczne substancje białkowe. Zawiera kwas galakturonowy, dihydroksytryptaminę, żywice, fosfor, witaminy (tiaminę i kwas askorbinowy) i substancje steroidowe. Natomiast w niedojrzałym owocu wykryto luteolinę, stigmasterol i diosgeninę (substancje wykorzystywane do półsyntezy hormonów płciowych), co oznacza, iż w tej postaci caigua przyczynia się do podniesienia libido.

Na gardło

Jakby tego było mało – jak stwierdza się w „Ziołolecznictwie andyjskim i amazońskim” zredagowanym przez dr Katarzynę Żurowską – „w zapaleniu migdałków gotowanego z oliwą owocu używa się do płukania gardła, a płyn uzyskany z owoców gotowanych w mleku stosuje się w anginie”.

Słowem – dla każdego coś miłego: od dziecka, poprzez osobę dojrzałą, po starca. Caigua to roślina o stu twarzach, a każda z nich jest bardzo przyjazna.