Arnika górska (Arnica montana) znana też jako kupalnik górski, jest rośliną wieloletnią osiągającą wysokość od 30 do 60 cm. Ma żółte kwiaty podobne do stokrotki. Kwitnie od połowy lata do wczesnej jesieni. Rośnie w miejscach nasłonecznionych, piaszczystych, na kwaśnych glebach, bogatych w humus. Występuje w górskich lasach i na łąkach centralnej Europy, w Pirenejach, na Syberii, w Kanadzie i w północno-zachodnich Stanach Zjednoczonych. W Polsce jest objęta całkowitą ochroną.
Surowcem leczniczym są kwiaty i kłącza. Homeopaci używają też liści i łodyg. Kwiaty arniki górskiej są zbierane w czasie pełnego kwitnienia, a kłącza – jesienią, kiedy zioła obumierają.
Do produkcji preparatów najczęściej wykorzystuje się wyciągi z kwiatów roślin świeżych i z suszonych główek kwiatów.
Aktywne składniki arniki to głównie laktony seskwiterpenowe. Zmniejszają stan zapalny i łagodzą ból, wykazują też działanie pobudzające odporność. Inne aktywne komponenty to tymol, flawonoidy, inulina, karotenoidy i garbniki. Uważa się, że składniki te pobudzają krążenie krwi, a tym samym rozpraszają nagromadzone płyny z posiniaczonych tkanek, stawów i mięśni. Stymulacja krążenia krwi może podnosić jej ciśnienie w tętnicach wieńcowych.
Arnika górska to wspaniały naturalny środek, ceniony zwłaszcza w homeopatii. Zwiększa odporność organizmu na infekcje (listeria, salmonella) oraz przyspiesza gojenie się ran po operacjach i wyrywaniu zębów. Jest skuteczna na wszelakie obrażenia. Arnika może być używana, raczej w dawkach homeopatycznych, na zaburzenia psychiczne i fizyczne, siniaki, urazy stawów z naderwaniem wiązadeł, ból i opuchnięcia oraz złamania. Znana jest również jako zioło obniżające gorączkę, pobudzające krążenie oraz wchłaniające (zwrotne) wewnętrzne krwawienia.
Ekstrakty z arniki są najczęściej podstawą kremów, maści, okładów i podkładek grzewczych lub bandaży. Zewnętrznie używa się też rozcieńczonych nalewek. Do wewnętrznego stosowania rekomenduje się herbatę z arniki. Jako lek homeopatyczny jest ona dostępna najczęściej w tabletkach.
Arnikę stosuje się zewnętrznie w postaci rozcieńczonej nalewki lub maści na siniaki, skręcenia, dla przyspieszenia gojenia się ran, na bóle reumatyczne, stany zapalne, ukąszenia owadów, popękane usta, trądzik, problemy ze stawami i mięśniami – zapalenie kości i stawów, bóle mięśni spowodowane nadmiernym wysiłkiem, skurcze, siniaki i urazy stawów, a także na przemęczone oczy i problemy skórne, takie jak: egzema, czyraki, ropnie, przemęczenie oczu. Niekiedy stosowana jest również wewnętrznie (jako środek ziołowy na określone choroby serca, takie jak na przykład starcze serce czy choroba wieńcowa) – koniecznie w porozumieniu z lekarzem.